De kosten voor warmte zijn opgebouwd uit een vast bedrag en een verbruikstarief. Het vaste deel bestaat uit het vastrecht, de huur van de afleverset en de meterkosten. Het verbruikstarief is een bedrag per verbruikte GJ.

De prijs voor warmte is voor kleine verbruikers (consumenten en kleine bedrijven) aan regels gebonden. De huidige wetgeving [LET OP: meetmoment april 2023] stelt dat de jaarlijkse kosten van warmtenetgebruik niet hoger mogen zijn dan de kosten van verwarming door een cv-ketel op aardgas. Dit heet het Niet Meer Dan Anders (NMDA)-principe. Meestal is er een eenmalige toeslag, de bijdrage aansluitkosten (BAK). Gemeentes geven hier soms subsidie voor. Er is nieuwe wetgeving voor kleinverbruikers in de maak. De kosten voor aardgasverwarming bepalen dan niet meer het tarief, maar de daadwerkelijke kosten van het warmtenet. Dit heet het Kostprijsplusmodel.

Bewoners die gebruikmaken van een warmtenet kunnen niet zelf hun leverancier kiezen. Daarom is inspraak belangrijk. Ook een goed tarief voor een warmtenet met aquathermie helpt om steun voor deze duurzame oplossing te krijgen.